Απόλυτη Ταύτιση

    Επιτέλους! Μετά από ακριβώς 4 μήνες σχεδόν καθημερινής αναζήτησης, εχτές το βράδυ πήρα μεγάλη χαρά. Κατάφερα να βρω την ταινία που ήμουν τόσο περίεργη να δω. Τι κι αν η ώρα είχε πάει 2; Εγώ την είδα και μάλιστα όχι μία αλλά σχεδόν δύο φορές ( πηγαίνω ξανά στο κομμάτι που μου αρέσει πιο πολύ και από εκεί και πέρα συνεχίζω). 
    Το My week with Marilyn δεν ήταν αυτό που περίμενα σε συνολικό πλαίσιο. Ήταν πολύ πιο ελαφρύ και επιφανειακό από όσο το νόμιζα. Κακώς βιάστηκα να ξαφνιαστώ που δεν είχε λάβει μια υποψηφιότητα στην Κατηγορία Καλύτερης Ταινίας των βραβείων Όσκαρ. Οι άλλες δύο όμως δικαίως και δόθηκαν. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, πώς γίνεται ένα άτομο με σχετικά ήρεμη ζωή να μπορεί να ταυτιστεί με ένα άλλο, τόσο προβληματισμένο, δυστυχισμένο και με απίστευτα ταραχώδη ζωή; Η απορία ακόμα απομένει και ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ μετά την παρακολούθηση της χθεσινής ταινίας. Καλύτερα ας πάρω την ανάλυσή μου κομμάτι κομμάτι.
    H Michelle Williams. Τι να πρωτοπώ! Η Williams είναι ο λόγος που έγραψα τον σημερινό τίτλο. Έχω δει πολλές, μα πολλές  βιογραφικές ταινίες, καμία όμως δεν είχε πρωταγωνιστή που να κατάφερε να μπει τόσο βαθιά στην ψυχολογία του ερμηνευομένου ατόμου. Τι εννοώ; Η Williams κατάφερε να διεισδύσει στην ζωή της Μονρόε πολύ πιο βαθιά από όσα έδειχναν οι παπαράτσι εκείνην την εποχή. Η πάλη της με τα χάπια, το αλκοόλ και τα βαρβιτουρικά, οι συχνές μελαγχολίες και απογνώσεις της, η εντύπωση πως κανένας δεν την αγαπά ως το ορφανό κορίτσι από την Καλιφόρνια αλλά όλοι βλέπουν μόνο την σταρ του Hollywood και ιδανικό, τότε, σύμβολο του σεξ, της δημιουργούσαν συνεχώς μανιοκαταθλιπτικές τάσεις και την βύθιζαν σε μία ατέρμονη δυστυχία. Με κάποιο τρόπο λοιπόν η Michelle Williams κατόρθωσε να βρει την οπτική που είχε η Μέριλυν για τον κόσμο και τα γεγονότα γύρω της και ταυτίστηκε με αυτήν. Την απεικόνισε όπως ακριβώς λέγεται ότι συμπεριφερόταν η Μέριλυν. Με την δυσκολία της να κατανοήσει τον ρόλο και ως εκ τούτου την δυσκολία της να τον ερμηνεύσει σωστά και όπως ήθελε και απαιτούσε ο Σερ Λώρενς Ολίβιε. Με την ανάγκη της για ανθρώπους γύρω της που γνωρίζει ότι την αγαπάνε, την εκτιμούν και θέλουν να είναι καλά αλλά και την δυσκολία της να αποχωριστεί την αγαπημένη της καθηγήτρια υποκριτικής και "μητέρα", Πώλα. Καθώς δεν είμαι ηθοποιός, ξανατονίζω ότι αδυνατώ να καταλάβω την ικανότητα ενός ηθοποιού τρίτης και τέταρτης γενιάς να ερμηνεύει με τόσο βάθος και κατανόηση έναν ομολογουμένως δύσκολο και περίπλοκο ρόλο.

    Ο Kenneth Branagh από την άλλη ενσάρκωσε τον Laurence Olivier όπως ακριβώς συμπεριφερόταν απέναντι στη Μέριλυν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας που ο ίδιος σκηνοθετούσε. Οι συχνές, σχεδόν καθημερινές αργοπορίες της Μέριλυν εξόργιζαν τον Ολίβιε και μείωναν τα όρια της υπομονής του. Ταλαιπωρούταν καθημερινά προσπαθώντας να την κάνει να θυμηθεί σωστά τα λόγια της και να μην τα παρατήσει. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ ότι ο ρόλος του και η υποκριτική του φανέρωναν πολλα πράγματα για τον Ολίβιε, τουλάχιστον όχι τόσα ώστε να του εξασφαλίσουν μια υποψηφιότητα στα βραβεία της Ακαδημίας. Ναι μεν η κατηγορία είναι Β' αντρικός ρόλος, αλλά και πάλι, θεωρώ πως το μόνο που απεικόνισε ο Branagh ήταν ο εκνευρισμός και ταυτόχρονα ο θαυμασμός του Ολίβιε για την Μέριλυν. Πείτε με κακιά, αλλά θα είναι πολύ ανόητο εάν πάρει το βραβείο. Άσε που υπάρχουν και καλύτεροι υποψήφιοι, άξιοι του βραβείου (βλ. Christopher Plummer και Max Von Sydow).
    Για να κλείσω λοιπόν, δεν θα πω ότι απογοητεύτηκα παρόλο που δεν ήταν αυτό που περίμενα. Το κενό που δημιουργήθηκε από αυτήν την έκπληξη το γέμισε με μεγάλη άνεση η ερμηνεία της φοβερής  Williams. Πάντως μέσα μου ευχαριστώ το Θεό που η Scarlett Johansson απέρριψε τον ρόλο όταν της προτάθηκε, γιατί αλλιώς η ταινία θα ήταν μια ολοκληρωτική αποτυχία για μένα. Επίσης, να προβλέψω σαν "Κασσάνδρα" ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν μαζί μου για την επιλογή και την ερμηνεία της Williams αλλά τι να γίνει. Ελευθερία του νου και της σκέψης έχουμε :) 


    Υ.Γ.: Με πολύ θυμό να τονίσω σε όποιον διαβάζει : Από πότε τα skinny μοντέλα της Victoria Secret θεωρούνται πιο σέξι από τις χυμώδεις καμπύλες της Μέριλυν και των υπόλοιπων γυναικών του 1950;! Σοβαρευτείτε!